Neredeyse on yıl önce 2009 yılı başlarında İsrail-Gazze savaşını daha doğrusu İsrail’in Gazze’ye yağdırdığı bombaları ve insanları böcek gibi öldürdükleri o vahşeti hatırlıyorsunuz değil mi? TV ekranlarından seyrediyorduk bütün o korkunç sahneleri. 2009 yılında Radikal 2’ye yazmışım bu yazıyı. Başlığını da GAME OVER koymuşum. Devamlı, oyun bitip yeniden başlıyor, aktörleri değişerek. Bütün dünya ağlasın bu zavallı korkunç insanlık dramına.
9 yıl olmuş: her şey aynı.
Gazze, game over!
*Yazı ilk olarak 2 Şubat 2009 Tarihinde Radikal Gazetesinde Yayınlanmıştır.
Ve dünya... Dev bir ekranda oynayan bir filmi seyreder gibi buz kesilmiş seyrediyor. Ses telleri kesilmiş, göz yaşı keseleri alınmış daha doğrusu ruhları yok gibi seyrediyorlar...
İçinde insan öykülerinin olduğu savaşlar artık yok. Öldürenin öleni görmediği ama ölümün kilometrelerce hektarlarca çok olduğu neredeyse tek roundluk savaşlar. İnsansız savaşlar. Ölenin teknolojik ölüm makinelerine bir böcek, bir sinek gibi apansız yakalandığı savaşlar. Ellerindeki dev insan savar imha aletleri ile sıkıyorlar zehirleri insanlara. Şimdilerde de - Gazze - şeltokslanıyor. ve adına hâlâ savaş diyorlar Savaşta insan vardır taraflar vardır. İnsanların biriktirdiği karşılıklı nefret kin ve acılar vardır ve büyük savaşlarda büyük aşklar vardır. Adına utanmadan hâlâ savaş diyorlar. Bu sadece bir saldırı hem de en adisinden en onursuzundan. İçinde hiçbir stratejinin, hiçbir savaş planının olmadığı sadece böceği ezen kocaman bir dev ayağın olduğu tek vuruşluk onursuz bir saldırı. Tekno saldırı. Daha evrensel bir tanımlama gerekirse techno-attack…. Ama ne yazık ki bu tanımlama literatürde bir müzik ekolüne ait. Müziğin evrensel hümanizması böyle bir tanımlamanın bir insanlık vahşetine uyabileceğini düşünememiş bile ."Massive attack, techo-attack müzik grupları nereden bilebilirdi ki teknolojinin insanlığı bu kadar vahşileştireceğini, bu kadar ilkelleştireceğini bu ismi alırken. Kim bilir hiçbir tanımlamaya giremeyecek olan bu insansız, onursuz saldırılara...
Ve dünya…. Dev bir ekranda oynayan bir filmi seyreder gibi buz kesilmiş seyrediyor. Ses telleri kesilmiş, göz yaşı keseleri alınmış daha doğrusu ruhları yok gibi seyrediyorlar. İnsansız savaşların seyredenleri de neredeyse insan değil. Bunlara da tekno-insan mı demeliyiz acaba? Bütün gün bilgisayarda savaş oyunları oynayan, dünyanın dört bir yanından ulaşan vahşet görüntülerini televizyonları sayesinde neredeyse içselleştiren kanıksamış, insanı unutan, “cool “olmanın yüceltildiği tekno insanlar. Her gün gözlerinin önünde seyreden bu vahşete çok “cool” bakıyorlar. Robot kadar cansız ve tekno gözlerle... Artık bu dünyada hiç kimse aşktan söz edemez. Bu korkunç saldırılar Gazze'deki veya başka bir yerdeki insanları öldürürken dünyanı tüm aşklarını da öldürdüler. Filistinli bir çocuk yanı başında ölen annesi için ağlarken dünyanın bütün aşkları parçalandı onun çocuk yüzünde. Ve Filistinli bir çocuk ölürken dünyanın bütün aşkları onunla birlikte öldü hiçbir zaman dirilmemecesine. Bu vahşet tablosunu böylesine “cool “ seyreden hiç kimse yanındakine dönüp “seni seviyorum” diyemez artık. Çünkü robotlar ve tekno insanlar aşık olmazlar.
AŞK DÜNYAYI TERK EDİYOR. Ne yazık …
Ve biz insanlar hepimiz İsrailliler dahil olmak üzere seyrediyoruz insanlığın, insanlığımızın nasıl gömüldüğünü ve .dünyanın bütün aşklarının Filistinli bir çocuğun ağlayan yüzünde nasıl parçalandığını...
Teknoloji ve küreselleşme yüzyıllardır insanlığın ürettiği din, devlet, ulus ,izmler ,sanat ve hatta en acısı aşkı bile yok etti. Hiçbir bilginin hiçbir felsefenin hiçbir sanatın hiçbir aidiyetin anlamı kalmadı artık. İnsanlığın asırlardır ürettikleri, korudukları her şey yerle bir oldu. Ama hala içimizde ta içimizde derinliklerimizde teknolojinin parçalayamadığı veya parçalayamacağı en ilkel insanlık durumumuz duruyor. İyilik ve kötülük... Bu gördüklerimiz artık İsrail Filistin, Batı-Doğu vs… meselesi değil, bu durum tamtamına iyilik ve kötülük meselesi. Kesinlikle bazı İsraillilerin de, diğer bazı iyi insanlar gibi içi acıyor bu fütursuz bu sınırsız kötülük karşısında.
Şimdilik dev ekranda gördüğümüz vahşet resimleri bitti.
“game over " (Oyun bitti) yazıyor.
Ama bu yeniden başa sarmalar bir gün bitecek. Umarım dünyayı iyilik kurtaracak.
Ve dünya…. Dev bir ekranda oynayan bir filmi seyreder gibi buz kesilmiş seyrediyor. Ses telleri kesilmiş, göz yaşı keseleri alınmış daha doğrusu ruhları yok gibi seyrediyorlar. İnsansız savaşların seyredenleri de neredeyse insan değil. Bunlara da tekno-insan mı demeliyiz acaba? Bütün gün bilgisayarda savaş oyunları oynayan, dünyanın dört bir yanından ulaşan vahşet görüntülerini televizyonları sayesinde neredeyse içselleştiren kanıksamış, insanı unutan, “cool “olmanın yüceltildiği tekno insanlar. Her gün gözlerinin önünde seyreden bu vahşete çok “cool” bakıyorlar. Robot kadar cansız ve tekno gözlerle... Artık bu dünyada hiç kimse aşktan söz edemez. Bu korkunç saldırılar Gazze'deki veya başka bir yerdeki insanları öldürürken dünyanı tüm aşklarını da öldürdüler. Filistinli bir çocuk yanı başında ölen annesi için ağlarken dünyanın bütün aşkları parçalandı onun çocuk yüzünde. Ve Filistinli bir çocuk ölürken dünyanın bütün aşkları onunla birlikte öldü hiçbir zaman dirilmemecesine. Bu vahşet tablosunu böylesine “cool “ seyreden hiç kimse yanındakine dönüp “seni seviyorum” diyemez artık. Çünkü robotlar ve tekno insanlar aşık olmazlar.
AŞK DÜNYAYI TERK EDİYOR. Ne yazık …
Ve biz insanlar hepimiz İsrailliler dahil olmak üzere seyrediyoruz insanlığın, insanlığımızın nasıl gömüldüğünü ve .dünyanın bütün aşklarının Filistinli bir çocuğun ağlayan yüzünde nasıl parçalandığını...
Teknoloji ve küreselleşme yüzyıllardır insanlığın ürettiği din, devlet, ulus ,izmler ,sanat ve hatta en acısı aşkı bile yok etti. Hiçbir bilginin hiçbir felsefenin hiçbir sanatın hiçbir aidiyetin anlamı kalmadı artık. İnsanlığın asırlardır ürettikleri, korudukları her şey yerle bir oldu. Ama hala içimizde ta içimizde derinliklerimizde teknolojinin parçalayamadığı veya parçalayamacağı en ilkel insanlık durumumuz duruyor. İyilik ve kötülük... Bu gördüklerimiz artık İsrail Filistin, Batı-Doğu vs… meselesi değil, bu durum tamtamına iyilik ve kötülük meselesi. Kesinlikle bazı İsraillilerin de, diğer bazı iyi insanlar gibi içi acıyor bu fütursuz bu sınırsız kötülük karşısında.
Şimdilik dev ekranda gördüğümüz vahşet resimleri bitti.
“game over " (Oyun bitti) yazıyor.
Ama bu yeniden başa sarmalar bir gün bitecek. Umarım dünyayı iyilik kurtaracak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder