Bugün İzmir çok sevinçliydi, çok ...
Bugün İzmir vallahi, İzmir
gibiydi! O eski günlerdeki gibi. Alıştığımız sevdiğimiz İzmir gibi.
Akşamüstü çantamda güneş gözlüğümü ararkenki
mutluluğumu görecektiniz.
Güneşin
o
hafifçe ısıtması yüzünüzü. Sanki bilmediğiniz mutlu bir ülkede gülümseyen
çocukların arasında kalmış gibi. Sıcacık. Arabadan indiğimde Bostanlı’nın
günlerden beri devam eden gri tonu sihirli bir değnekle aniden pırıl pırıl
olmuş . Ve bu parıltı herkese bulaşmış… Bir çocuk ve annesi ele ele
şarkı söyleyerek yürüyorlar önümden. Hem de bağıra bağıra… Kırlangıçların
sevinçli cıvıltıları ile başımı yukarı kaldırdım. Bir sürü… Gökyüzü masmavi.
Karşıdan gelen gençler havanın sıcak
renklerini kucaklamışlar kahkahalarla gülüyorlar.
Nasıl bir dinginlik ve aynı zamanda heyecan.
Aynı sevdiğimiz bildiğimiz alıştığımız İzmir
gibiydi bugün. Kıpır kıpır sokaklar. Oysa neredeyse bir aydır veya bir buçuk diyelim
soğuk, kasvetli, her gün yağmur, hatta sel, fırtına,
huyu suyu değişmiş bir İzmir’le yaşamaya
çalışıyorduk. Biz de ona benzemiş, keyifsiz ve gri renkliydik ne zamandır!
Şu İzmir baharının yüzünü belki görürüm
diye koşturarak deniz kenarına indim. Orada da bir heyecan. Koşanlar, yürüyenler, konuşanlar, gülenler…
Tam bir curcuna. Dört /beş yaşlarında güzel
bir çocuk (Başında yine beresi var. Temkinli annesi çıkarmamış) ama o eliyle
çıkarmaya çalışırken aniden muhteşem batan güneşe, o kızıl yuvarlağa hipnotize
olmuş gibi dikkat kesildiğinden elini başında
beresinde unutmuş öylece bakıyor. . Annesi de bakıyor. Durdum, ben de
baktım denizde batan kızıllığa. Çocuk annesine dönerek, neden bu yuvarlak
böyle, dedi. Dünya gibi dedi annesi gülümseyerek. Dünya gibi o da yuvarlak. Neden batıyor peki, dedi. Yarın tekrar doğmak için dedi annesi. Güzel çocuğun yuvarlak yüzünde bir gülümseme,
heyecan. Aynı o sevdiğimiz alışık olduğumuz
İzmir gibi idi çocuğun güzel yüzü, güneş yavaşça batarken.
Bütün bu sevinçli renkli
heyecanlı ve aynı zamanda dingin akşamüstü bize baharın kapıda olduğunun
müjdecisiydi. Tabii ki hemen değil. Ama yakın zamanda gelecek. Güneş gözlüğümü kaybetmeyeyim
diye çantama koydum tekrar. Kıyı boyunca yürümeye devam ettim geceye doğru.
Feride Cihan
Göktan
1 şubat 2019
Not. O güzelliği
fotoğraflayamadım. Telefonumun şarjı bitmiş. Gerçi o güzelliğin ne
kadarını fotoğraflayabilecektim ki?
Konu bütünlüğü olsun diye yine de güzel bir İzmir fotosu koydum Google'dan .. Artık idare ediniz ve hayal ediniz bu güzelliği...
