Marla'yla Devam

 

Birlikte Marla’yla devam ediyoruz. Yok olmadı. Marla elden ayaktan düştüğü artık süründüğü halde direniyor. Dün sabah mamasını iştahla yediğini görünce “ne olursa olsun “onu sonsuz huzura erdirmekten vazgeçtim. Direniyor. Çok zor durumda biliyorum. Ama kendisi “buradan” vazgeçmiş görünmüyor hala. Canım benim, dün mamasını yerken dönüp bir de benim elimi yalaması… yok dedim bu iş olmaz. Marla halen burada, bu dünyada  olmak istiyor. 

Bakışlarından anlaşılır diyen bu konuda bilgili ve tecrübeli arkadaşlarım var. Bak, dediler gözlerinin içine bak. Sen parlak mı donuk mu vazgeçmiş bir bakış mı anlarsın. Haklılar. Tabii ki  eski gençlik günlerinin verdiği o pırıltılı hınzır kedi bakışı olmasa da her şeyden vazgeçmiş bir ifadesi de yok. Tabii ki yaşlılığın ve son günlerdeki zorlu hayatının küskünlüğünü görebilirsiniz ama asla “ben artık gideyim” bakışı ile bakmıyor.  Öyle donuk ve ifadesiz değil. Her şeye rağmen devam etmek istediğini anladım. Zannedersem anladım. İnsan insanı anlayamazken ben bir kedi bakışından anladığımı nasıl iddia edebilirim ? Bu sadece bana göre olan bir şey. Benim düşüncem yani. Bence Marla devam etmek istiyor. 

Yaşama içgüdüsü denilen şey bu olmalı. Her şeye rağmen yani…

Bakalım bu macera ne kadar devam edecek?

                                                                                                              2022/ 16 ağustos