BLUE 

İnanılmaz bir durum. Film 21’inde yani Cuma günü vizyona girdi. İzmir sinemalarının hiç birinde yok ve sadece İzmir Karaca’da ve sadece tek seans oynuyor. Bunun sebebini araştırıyorum, nasıl böyle bir şey olabilir, inanılmaz bir hikaye sadece bir sinema ve bir seansta mı kendisine yer bulabiliyor? Cevaba filmin yapımcısı Suzan Güverte’nin bir röportajında rastlıyorum: Belgesel olduğu için gişe problemi var, bu nedenle dağıtımı çok sınırlı diyor verdiği röportajda. Yine de inanamıyorum tüm İzmir sinemalarına tekrar baktım gözüme çarpan sadece her sinemada neredeyse her seans Kolonya Cumhuriyeti ve Recep İvedik-5. Bu film, Blue filmi yok sadece bir sinema salonu ve tek seansta gösteriliyor gerçekten.  Oysa ben bu filmin ilk gösterimini seyretmiştim. Muhteşemdi ve seyrederken donup kalmıştım. Gösterimde olan filmlere bakıyorum durmadan ve neredeyse ağlayacağım bu içler acısı duruma. Kendimi tutuyorum.

Aslında işte çok açık bir gerçek var: Bu ülkede sanat ve emek için hiçbir şey yapılmıyor hiç bir şekilde özendirilmiyor ve yolu açılmıyor.  Bu ülkede gerçekten sanat için bir şeyler yapanların sonu hüsran aynen belgeseldeki iki dahi sanatçının hiç de hak etmedikleri gibi. İki dahi sanatçı. Ben ikisini de tanımıyordum seyretmeden önce. Bir rock grubu(Blue Blues Band)  ve iki dahi müzisyen (sonları hüsran ile biten Kerim Çaplı Yavuz Çetin). Kerim Çaplı ABD’de Jimy Hendrix’in gitaristliğini yapmış ve ülkesine döndükten sonra o olağanüstü müzisyenliğine bıkmadan usanmadan devam etmiş ama beş parasız bir şekilde sürünerek ölmüş. Yavuz Çetin ise müziğin ruhuna girmiş ve hayatını müziğine adamış bir sanatçı. Sonu intihar. Belgeselde Nejat İşler, Kerim Çaplı için şöyle diyor: “Kerim sahneye girdiğinde uzaylı biri gelmiş gibi hissediyordunuz insanüstü bir yetenekti o”

Alkışlar alkışlar parıltılı sahne gösterileri ama arkasında karanlık gedikler. Adamlar, bu parıltılı ve  uzaylı adamlar yıllar önce ne yazık ki ölmüşler ve hiç kimse onları tanımıyor. Birileri çıkmış onları tanıtan bir belgesel yapmış. Türkiye Rock Müzik tarihinin bir kesiti ve bu iki dahi müzisyenin ilginç yaşam öyküleri. Düşünüyor, gülüyor, ağlıyorsunuz. İstanbul Film Festivali’nde ödül almış. Ama vizyona girdiğinde İzmir’de sadece bir sinemada ve bir seansta oynuyor.(pardon sonradan öğrendiğime göre bir de Konak Pier’de tek seans olarak gösteriliyormuş)

Yavuz Çetin’in yazdığı ve bestelediği şarkı sözünden bir paragraf

Benden bir ruhsuz yaratmayı nasıl başardınız 
Benden bir hissiz yaratmayı nasıl başardınız 
Benden bir uyumsuz yaratmayı nasıl başardınız 
Benden sizden biri yaratmayı nasıl başardınız 
Yaşamak istemem artık aranızda      

Bu belgeseli görün.

Yönetmen Sertan Ünver, Yapımcı Suzan Güverte.

Seyrettikten sonra bu isimlere de içinizden teşekkür edin lütfen 

 Feride Cihan Göktan / Nisan- 2017