oradaydım

                                                             Oradaydım.

                                                       (Muharrem İnce mitingi)

21 Haziran 2018 yani geçen gün seçime çeyrek kala Muharrem İnce’nin mitingine katıldım. Ben de oradaydım. İlk defa olarak siyasi bir liderin mitingine katılıyorum. İlk defa. Buradan anlayın işler çok ciddi. Hafta içi hastaneden yorgun argın gel. Koştur koştur hazırlan. Yağmur yağdı yağacak. Karşıyaka  Bostanlı vapuru hınca hınç dolu. Nasıl bir kalabalık. Ben ilk defa böyle bir kalabalığın içinde kaldım sayılır. Demek ki işler çok ciddi. Benim gibi canhıraş kendini sokağa atanlar var aramızda. Yoksa böyle bir kalabalık olamaz. Vapura binerken batar mıyız acaba diye düşünüyorum. Arkadaşım denizi gösteriyor yüzlerce tekne tıklım tıklım maviye saçılmış. Onlar batmazsa biz hiç batmayız, korkma diyor bana. Şarkılar türküler bayraklar… Yağmur  bile korktu  ve yağmadı .

Vapurdan insan seli iniyor başka bir insan seline karışıyor. Nefessiz dar koridorlarda ilerleme. Alana girme telaşı. Güçbelâ giriyoruz.  Alana  girerken çok üstünkörü bir aranma. Çantalarımıza iki yerde söyle bir bakıyorlar. İçini ben açıyorum herkesinkine de öyle baksın diye. Zorla  yani. (Brüksel’de bir halk festivaline katılmıştım. O kadar ciddi bir arama vardı ki mesela içeriye çanta almıyorlardı. Herkes çantasızdı. Kesinlikle bira ile içeri almıyorlardı) Bütün bunları düşününce ve o kalabalığın içinde haliyle yine bir ürküyorum. Neden acaba eşeğimizi daha sağlam kazığa bağlamıyoruz? Biraz daha ciddi güvenlik önlemleri alınsa daha iyi olmaz mı, diye.  Ama biz hep böyleyiz diyorum içimden. Hep geç kalırız.  İşte bu yüzden şimdi canhıraş mitinge koşturuyoruz.  Benim gibi ilk defa siyasi bir mitinge koşturarak gelenler vardır eminim. Onun için bu  kalabalık.   Bıçak kemiğe dayandığında  koştur.  Öyle olmuyor işte. Her şey zamanında.   Yine de hiçbir şey için geç değildir diyerek coşkulu kalabalığa biz de coşku ile karışıyoruz.  Daha iyi bir Türkiye için. Daha iyi bir gelecek için. Buradayız çünkü. Burada yaşıyoruz. Hepimiz. Hep birlikte.

Bu arada  bu güne dair sosyal medyada yüzlerce fotoğraf gördüm.  Ben de bir şeyler çektim bu günün anısına.  Ama instagramda bir arkadaşımın çektiğine bayıldım. Sanki bu günü tek bir karede anlatmıştı. Güneşin kızıllığına bütün umutlar toplanmıştı. Hem dinleyenlerin hem vaat edenlerin söylemlerinin karıştığı gittikçe kabaran umutlar gökyüzünü kaplamış gibiydi.

 Güzel şeyler olacak diyordu sanki . Hadi hayırlısı artık .

fotoğraf: Hanife Fişek