Öğretmenler Günü (ama bütün öğretmenlerin değil!)

                          Öğretmenler  Günü (ama bütün öğretmenlerin değil)

Bugün Öğretmenler günü... Bütün öğretmenlerin gününü kutluyorum. Bugün böyleydi hep iletiler. Her yerde bu yazılıydı. Bütün öğretmenlerimizi saygıyla anıyoruz. Çok yanlış.  En azından böyle günlerde hazır vesile var iken iyiyi ve doğruyu aramalı. Kötü olanı sergilemelidir. Ne demek bütün öğretmenleri saygıyla anmak? Nefretle andıklarınız hiç olmadı mı? Hayatınızı kötü damgalayanlar, sizi çıkmaza sürükleyenler, içinizde derin yaralar açanlar...  Ama bakıyorum iletilere hepimizin öğretim hayatından gelmiş geçmiş öğretmenler bir melek. Ama tabii ki bu yaraya dokunarak gerçekleri yazanlar da var. Örneğin kızımın okul arkadaşlarından Alper şöyle bir kısa anekdot yazmış hayatında karşılaştığı öğretmen tiplerinden biri için:  

Ben:  hocam siz şimdi böyle böyle dediniz ya, benim aklıma pek yatmadı. Niye öyle?
Hoca: yavrum kravatın nerede senin?
Ben: ya kravatı demiyorum hocam, o iş niye öyle diyorum? Neden?
Hoca: müdür yardımcısına git kravatım yok yine hoca attı sınıftan de!
Ben: e peki  benim sorum ne olacak?
Hoca: müfredatta yoktu zaten.
Okul budur.

Sizlerde böyle bir öğretmenle karşılaşmadınız mı hiç? Hepinizin gülümsediğini hissediyorum. Karşılaştınız. Böyleleri var. Çocuklardaki merakı körelten.  Hatta meraklı öğrenciyi inciten, öz güvenini yaralayan. Alper haklı burada... Her öğretmen kutsal değildir.

Alper kendi öğretmenini cesaretle deşifre etmiş. Sosyal medyada yazdığı için ben de ondan izin alarak buraya aktardım. Sadece okul başarısına odaklanmış anneler,babalar  ve öğretmenler için de önemli buraya alıntıladığım paragraf. Birçok şey düşündürüyor insana. Ayrıca benzer örneğini hepimiz gördük. Şöyle yazmış iletisinde:

İlkokul öğretmenim, öğretmenler günü için önceden sipariş verirdi. Sınıfın velileri aralarında para toplar alırdı. Şu model buzdolabını, isterdi mesela. Modeliyle söylerdi. Alırdı veliler. Ödevini yapmazsan yaramazlık yaparsan falan feci dayak atardı. Ben de inatlaşırdım onunla. Hiç ödev yapmadım yani. Her gün dayak yedim. Kulaklardan tutup kafayı sıraya vurmalı falan. 
Torpille vermişti annemler beni o hocaya. Türkiye birincileri çıkarıyormuş. Bizim sınıftan da çıktı. 3 birinci vardı, Robert’i kazandılar ama bitiremediler. Ben de Saint joseph’i bitiremiyordum neredeyse. Kadının “ileride başırılı ol” diye bir derdi yoktu. O sınavda başarılı olacaktın ki gelecek öğrenciler de torpil falan yaptırabilecek varlıklı arkası sağlam öğrenciler olacaktı. O da 105 ekran televizyon isteyecekti öğretmenler gününde. Gelecekte ne olursun onun umurunda değil. Sınav kazandırma hocasıydı o.

İşte insanın hamuru ile oynayan ruhumuzda derin izler bırakmış insanlardan biri öğretmenlerimiz. Bütün eğitimimiz süresince. Özellikle ilkokul ve ergenlik dönemlerinde kişiliklerimizin yapı taşlarına oturan insanlar. Yukarıdaki gibi kötü ve tuhaf olanlar var. Tam tersine mükemmel, iyi ki karşılaşmışız, iyi ki benim öğretmenim olmuş dediklerimiz de var.Benim ilkokul ve ergenlik dönmemi öğretmenlerimden muhteşem olanlar vardı mesela. Onlara minnettarım. Ama Alper şanssız rastlaşmalar yaşamış. O nedenle bütün öğretmenlerin günü kutlu olsun demeyeceğim. Herkes hak etmiyor böyle bir şeyi çünkü.

Bu mesleği severek yapan, öğrencilerine şefkat ve sevgi duyan,  onları iyi yetiştirmek için elinden geleni yapan sevgili öğretmenlerin öğretmenler gününü kutlu olsun. Ayrıca bende ve kızımda emeği olan öğretmenlere minnettarım.

                                                                                                                     Feride Cihan Göktan